De Nederlandse visserij bestaat uit vijf onderdelen. De grote vriestrawlervisserij op de Noordzee en de Atlantische Oceaan (haring, makreel, horsmakreel en blauwe wijting). De kottervisserij op de Noordzee, in het Engels Kanaal en op de Waddenzee (tong, schol, tarbot, kabeljauw, inktvis, mul, langoustines en Hollandse garnalen). De kleine zeevisserij (zeebaars, harder, krab, kreeft en kokkels). De mosselvisserij- en schelpdiervisserij. De IJsselmeer- en binnenvisserij (paling, snoekbaars, rivierkreeft en wolhandkrab).

Naast wild gevangen vis wordt er in Nederland op bescheiden schaal ook vis geproduceerd in de aquacultuur. In ons land zijn enkele bedrijven actief met de kweek van tarbot, Pacific Yellow Tail en meerval. De palingsector kent een aantal bedrijven waar veelal in Frankrijk in het wild gevangen glasaal (jonge wilde paling) wordt opgekweekt tot volwassen vis voor voornamelijk rokerijen.

Binnen De Europese Unie is geregeld dat zeevissers overal mogen vissen waar zij beschikken over vangstrechten (visquota); vrij te bemachtigen via de handel. Internationale quota worden jaarlijks per vissoort vastgesteld middels onderzoek om overbevissing te voorkomen. De Nederlandse visserijsector innoveert in rap tempo en er is toekomst voor een kleine innovatieve vloot. De unieke uitvinding pulsvisserij bespaart flink brandstof. Inmiddels zijn meer nieuwe beloftevolle innovaties volop in testfase en zijn er diverse moderne energiezuinige kotters in de vaart genomen.